کشت هیدروپونیک (کشت بدون خاک)، آب کشت، بستر کشت

کشت هیدروپونیک یا آب‌کشت:

کشت هیدروپونیک یا آب‌کشت، (به فرانسوی: Hydroponie یا Hydroponique، هیدروپونی یا هیدروپونیک)(به انگلیسی: Hydroponics، هایدروپُنیکس) شیوهٔ کشت گیاه بدون خاک می‌باشد.

در این نوع کشت متخصصان نیازهای غذایی گیاه را اندازه‌گیری کرده (کشت هیدروپونیک یا آب‌کشت)  به جای خاک با استفاده از آبی که به گیاه داده می‌شود،

با افزودن عناصر ریزمغذی و درشت‌مغذی و نگه‌داشتن گیاه توسط مواد نگهدارنده ای بی‌اثر(خنثی) مانند پرلیت یا کوکوپیت عملاً نیاز به خاک منتفی می‌شود.

کشت هیدروپونیک یا آب‌کشت، روشی است که نسبت به راهکارهای سنتی در کشاورزی مزیت‌های زیادی دارد.

این فرایند به آب کمتری نیاز داشته، کاملاً استریل است و بازدهی بیشتری نیز دارد.

در حال حاضر شش روش کلی برای سیستم هیدروپونیک وجود دارد :

• تکنیک نوار غذایی (NFT)

• تکنیک شناوری

• هواکشت

• سیستم مویینگی

• سیستم قطره ای

• تکنیک غوطه وری (DWC)

بستر کشت:

در تمامی روش های کشت هیدروپونیک بستر کشتی که گیاه در آن قرار می گیرد،

خنثی است و فاقد مواد مغذی می باشد و تغذیه گیاه توسط محلول های غذایی خاص  از پیش تهیه شده  صورت می گیرد.

هنچنین برخی  روش های ترکیبی توسط متخصین این فن بوجود آمده که بعنوان سیستم های ترکیبی مطرح می شوند.

انواع کشت هیدروپونیک:

بطور کلی شش روش اصلی برای سیستم هیدروپونیک وجود دارد که تمام آنها بر یک پایه عمل می کنند:

رشد محصول در محیط فاقد خاک. در برخی از سیستم های هیدروپونیک گیاهان داخل مواد خنثی در ردیف های طولانی یا در داخل ظروف و گلدان ها  بصورت انفرادی کشت می شوند

و توسط پمپ (گردش محلول غذایی) و یا خاصیت مویینگی ریشه  مواد غذایی را دریافت می کنند.

دربرخی سیستم های دیگر واسطه ای وجود ندارد و ریشه گیاهان در آب و یا هوای خالص آویزان می شوند.

از طرفی در تقسیم بندی دیگر می توان سیستم های هیدروپونیک را به  دو بخش فعال و غیر فعال تقسیم کرد.

سیستم مویینگی یک نوع سیستم غیر فعال می باشد که در آن محلول غذایی توسط نیروی جاذبه و نیروی مویینگی در اختیار گیاه قرار می گیرد.

در سیستم های فعال محلول غذایی توسط پمپ بصورت چرخشی حرکت می کند و در اختیار ریشه گیاه قرار می گیرد

و در انتها محلول غذایی مصرف نشده مجددا توسط نیروی جاذبه به تانکر اصلی باز می گردد.

در بین شش روش  سیستم هیدروپونیک  رایج ترین روش سیستم فعال شناوری می باشد که در آن محلول غذایی توسط پمپ در اختیار ریشه گیاه قرار می گیرد

و گیاهان در ردیف های  طولانی و باریک که دارای شیب کمی نیز می باشند رشد می کنند.

در این سیستم ردیف ها  بصورت مایل قرار گرفته اند و محلول غذایی در اثر نیروی جاذبه پس از حرکت در طول ردیف ها  مجددا به تانکر اصلی بازمی گردد

و در صورت نیاز مجددا توسط پمپ ، محلو ل غذایی در اختیار گیاه قرار می گیرد. این چرخه تا پایان رشد گیاه ادامه خواهد داشت.

انتخاب روش سیستم هیدروپونیک بستگی به میزان مهارت ، میزان فضای قابل دسترس و توانایی مالی پرورش دهنده گیاه دارد.

مزایای کشت هیدروپونیک:

در این نوع کشت نیازی به شخم و آبیاری نیست و مصرف آب به صورت چشمگیری کاهش می‌یابد، همچنین در این روش ضدعفونی کردن محیط رشد بسیار ساده و کم هزینه است.

چون محلول غذایی به صورت مایع است به راحتی می‌توان آن را کنترل کرد.

همچنین در جایی که خاک مناسب ندارد یا دچار بعضی بیماری‌ها است قابل کشت می‌باشد.

کنترل شرایط محیطی از جمله نور، دما، رطوبت و ترکیب هوا بسیار ساده‌تر است.

معایب کشت هیدروپونیک:

مهمترین عیب این روش نیاز به سرمایه‌گذاری بالا می‌باشد.

زیرا تمام سیستم به صورت اتوماتیک می‌باشد. نیاز به افراد متخصص می‌باشد.

آلودگی آب‌های زیر زمینی هم در اثر مخلوط شدن با محلول غذایی مشکلی دیگر است.

این معایب با توجه به سیر تکاملی و ایجاد تکنولوژی برطرف گردیده‌است

در ضمن آلودگی آب‌های زیر زمینی در سیستم بسته وجود ندارد.

ما را در اینستاگرام دنبال کنید.

روابط عمومی شرکت خزر اوراسیا