کشت هیدروپونیک (کشت بدون خاک)، آب کشت، بستر کشت

کشت هیدروپونیک یا آب‌کشت:

کشت هیدروپونیک یا آب‌کشت، (به فرانسوی: Hydroponie یا Hydroponique، هیدروپونی یا هیدروپونیک)(به انگلیسی: Hydroponics، هایدروپُنیکس) شیوهٔ کشت گیاه بدون خاک می‌باشد.

در این نوع کشت متخصصان نیازهای غذایی گیاه را اندازه‌گیری کرده (کشت هیدروپونیک یا آب‌کشت)  به جای خاک با استفاده از آبی که به گیاه داده می‌شود،

با افزودن عناصر ریزمغذی و درشت‌مغذی و نگه‌داشتن گیاه توسط مواد نگهدارنده ای بی‌اثر(خنثی) مانند پرلیت یا کوکوپیت عملاً نیاز به خاک منتفی می‌شود.

کشت هیدروپونیک یا آب‌کشت، روشی است که نسبت به راهکارهای سنتی در کشاورزی مزیت‌های زیادی دارد.

این فرایند به آب کمتری نیاز داشته، کاملاً استریل است و بازدهی بیشتری نیز دارد.

در حال حاضر شش روش کلی برای سیستم هیدروپونیک وجود دارد :

• تکنیک نوار غذایی (NFT)

• تکنیک شناوری

• هواکشت

• سیستم مویینگی

• سیستم قطره ای

• تکنیک غوطه وری (DWC)

بستر کشت:

در تمامی روش های کشت هیدروپونیک بستر کشتی که گیاه در آن قرار می گیرد،

خنثی است و فاقد مواد مغذی می باشد و تغذیه گیاه توسط محلول های غذایی خاص  از پیش تهیه شده  صورت می گیرد.

هنچنین برخی  روش های ترکیبی توسط متخصین این فن بوجود آمده که بعنوان سیستم های ترکیبی مطرح می شوند.

انواع کشت هیدروپونیک:

بطور کلی شش روش اصلی برای سیستم هیدروپونیک وجود دارد که تمام آنها بر یک پایه عمل می کنند:

Pertumbuhan produk di lingkungan yang tidak dinodai. Dalam beberapa sistem hidroponik, tanaman ditanam di bahan netral dalam barisan panjang atau satu per satu dalam wadah dan pot.

Dan mereka menerima makanan melalui pompa (sirkulasi larutan makanan) atau kapilaritas akar.

Di beberapa sistem lain, tidak ada perantara dan akar tanaman menggantung di air atau udara murni.

Sedangkan pada bagian lain, sistem hidroponik dapat dibedakan menjadi bagian aktif dan tidak aktif.

Sistem kapiler adalah jenis sistem pasif di mana larutan nutrisi diberikan kepada tanaman melalui gaya gravitasi dan kapiler.

Dalam sistem aktif, larutan nutrisi digerakkan oleh pompa secara melingkar dan disalurkan ke akar tanaman

Dan pada akhirnya, larutan makanan yang tidak terpakai dikembalikan ke tangki utama secara gravitasi.

Di antara enam metode sistem hidroponik, metode yang paling umum adalah sistem terapung aktif, di mana larutan nutrisi dialirkan ke akar tanaman melalui pompa.

Dan tanaman tumbuh dalam barisan panjang dan sempit yang juga memiliki sedikit kemiringan.

Dalam sistem ini, barisan ditempatkan secara miring dan larutan nutrisi kembali ke tangki utama karena gravitasi setelah bergerak sepanjang barisan.

Dan jika diperlukan, larutan nutrisi diberikan kembali ke tanaman melalui pompa. Siklus ini akan terus berlanjut hingga akhir pertumbuhan tanaman.

Pemilihan metode sistem hidroponik tergantung pada tingkat keterampilan, jumlah ruang yang tersedia dan kemampuan finansial penanam tanaman.

Keuntungan budidaya hidroponik :

Dalam jenis budidaya ini, tidak perlu membajak dan mengairi, dan konsumsi air berkurang secara signifikan. Selain itu, dalam metode ini, desinfeksi lingkungan tumbuh sangat sederhana dan murah.

Karena larutan makanan berbentuk cair, maka dapat dikontrol dengan mudah.

Dapat juga ditanam di tempat yang tanahnya tidak cocok atau di tempat yang banyak terserang penyakit.

Jauh lebih mudah untuk mengontrol kondisi lingkungan termasuk cahaya, suhu, kelembaban dan komposisi udara.

Kekurangan budidaya hidroponik :

Kerugian terpenting dari metode xx1toto ini adalah perlunya investasi yang tinggi.

Karena keseluruhan sistemnya otomatis. Dibutuhkan spesialis.

xx1toto kontaminasi   air bawah tanah akibat pencampuran dengan larutan makanan adalah masalah lainnya.

Kerugian ini telah diatasi karena evolusi dan penciptaan teknologi

Selain itu, tidak terjadi pencemaran air tanah pada sistem tertutup.

Ikuti kami di Instagram.

Hubungan Masyarakat Perusahaan Caspian Eurasia